Eser Hakkında:

Ben bu çalışmayı yaparken her iki metodu da kullanmaya çalıştım. Metinleri oluştururken mecburen eskilerin kitaplarına başvurdum. Bu konuda ilk kaynak olma özelliklerini taşıyan İbn İshak’ın “es-Siyre”sine, İbn Sa’d’ın “Tabakat”ına, Vakıdi’nin “Meğazi”sine, İbn Hişam’ın “es-Sire­tü’n-Nebeviyye”sine, Makrızî’nin “İmtau’l-Esma”sına, Belazuri’nin”Ensabu’l-Eşraf”ına, İbn Kesir’in “el-Bidaye ve’n-Nihaye”sine, İbnu’l-Esir’in “el-Kâmil fi’t-Tarih”ne ve benzeri kaynaklara başvurdum. Bu kaynaklardaki abartılı ve makul olmayan rivayetleri mümkün mertebe ayıklamaya çalıştım. Bu konuda ne kadar başarılı olduğumu okuyucunun takdirine bırakıyorum.

Olayların ve metinlerin yorumlarında çağdaş müellifler diyebileceğimiz Muhammed Gazzali’nin “Fıkhu’s-Sîre”sine, Ramazan el-Butî’nin “Fıkhu’s-Sîre”sine, İmadüddin Halil’in “Dirase fî’s-Sîre”sine, Mustafa Sıbaî’nin “es-Sîretü’n- Nebeviyye”sine, Mahmud Şit Hattab’ın “er-Resulü’l- Kaid”ine, Münir Muhammed Gadban’ın “Fıkhu’s-Sîre”sine, Mevlanâ Şibli’nin “Asr-ı Saadet”ine ve bunların dışında diğer eserlere müracaat ettim. Elimden geldiği kadar sade ve anlaşılır bir dil kullanmaya çalıştım.